EN

26.10. 2018 - 01.12.2018

Sanatçılar:

Ahu Akgün, Ali Sentürk, Gamze Tasdan, Egemen Tuncer, Ihsan Oturmak, Meltem Sahin, Hamza Kirbas, Serdar Acar, Sibel Kocakaya

Sanatçılar yaşadıkları dünyadan gördükleri, biriktirdikleri ve yorumladıklarıyla imgeleri ve eserlerini üretirler. Berger'e göre: "Bir imge, yeniden yaratılmış ya da yeniden üretilmiş görünümdür. İmge ilk kez ortaya çıktığı yerden ve zamandan -bir kaç dakika ya da· bir kaç yüzyıl için kopmuş ve saklanmış bir görünüm ya da görünümler düzenidir."* Bazen sanatçı üzerinde çalıştığı konuların/imgelerin anlamlarını pekiştirmek, bazen de bir anlamı gizlemek üzere bu imgeleri çoğaltarak çeşitli kompozisyonlar oluşturur. Örneğin, resmin dinsel pratiğin bir parçası olduğu toplumlarda tanrı imgeleri ya da kutsal imgeler tekrar edilerek betimlenir. Buradaki bir amaç da ‘kutsal olan’ın üzerine vurgu yapmak ve onun imgesini güçlendirmektir. Rönesans ve Barok döneminde de sanatçıların aynı işi tekrar tekrar ürettiklerini gözlemlemek mümkün, bunun daha çok ehlileşmek ve pratik yapmak için olduğu düşünülebilir. Onların ardından gelen avangart sanatçılar aynı motifi aynı eserin içinde ya da diğer eserlerinde tekrar tekrar kullanmakta beis görmemektedirler. Özellikle Art Nouveau akımının ön planda olduğu dönemde tekrar eden imge ve paternlerin kullanımı göze çarpmaktadır. Müzik ve şiirde de benzer şekilde tekrarlara rastlamak mümkündür. Bu bir bağlamda zamanla ilgilidir; önce bir imge oluşturulur, daha sonra bu imge çoğalarak farklı anlamlara ayrışır. Tekrar bir araya geldiğinde ise başlangıçtaki anlamını güçlendirir ve pekiştirir. Peki sanatçıların bu tekrar eden paternleri kullanmaktaki amacı ne olabilir ya da bu tekrar eden imgeler neyi simgelemektedir?

Sergi, sanatçıların bu arayışlarını sorgularken, tekrar eden imgelerin meditatif büyüsüne ve ritmine bizi sürüklemeyi amaçlamaktadır.